2025, ജൂൺ 9, തിങ്കളാഴ്‌ച
ദൈവിക നാരേഷൻ: അന്ത്യനീതി
ജൂൺ 7, 2025-ല്‍ ബെൽജിയംയിലെ സിസ്റ്റർ ബേഗെയ്ക്കുള്ള ധര്മപാലന്റെയും ദൈവത്തിന്റെയും യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സംബോധന
എൻറെ സ്വർഗ്ഗം അങ്ങേയറ്റം പ്രണയം നിറഞ്ഞതാണ്, അവിടെയിരിക്കുക മാത്രമാണ് ദിവ്യജ്വാല.
ഞാൻ എന്റെ പവിത്രരോടു വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രണയത്തിലൂടെ സംസാരിക്കുന്നു, അവർ ഞാനുമായി പരിപൂർണ്ണമായി ഉത്തരം നൽകുന്നു.
ഞാൻ ദൈവം; എൻറെ പവിത്രര്‍ ഞാനു അങ്ങേയറ്റം ആനന്ദവും സന്തോഷവും അടുപ്പും കൊടുക്കുന്നതുകൊണ്ട്, അവർ ഞാനെയ്ക്കുള്ളിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രണയം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
അവ്വേ, ദൈവം എന്നെ സ്നേഹത്തോടു തോന്നിപ്പിക്കാം; ഇത് ഞാനെയ്ക്ക് അസാധാരണം.
ഞാൻ അവരിലൂടെയും അവർക്കൊപ്പമും പ്രവർത്തിക്കുന്നു, ഒറ്റയ്ക്കല്ല.
പ്രതിയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ, എന്റെ പ്രണയം അങ്ങേയറ്റം വളരെ പ്രധാനമാണ്.
സ്വർഗ്ഗീയ ആരോഗ്യമാണ് അതിശയോക്ത്രമായും സുന്ദരം, പുതിയതുമായും അനപേക്ഷിതവുമായും വിപരീതവും ഒന്നിപ്പിക്കപ്പെട്ടതുമായും, എന്റെ പവിത്രരും ഞാനും ദൈവം, നമ്മുടെ ആനന്ദത്തിനായി നമുക്കുള്ള സർ‌വ്വശ്രേഷ്ഠമായ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ചെയ്യുന്നു.
ഭൗതിക ലോകത്തിൽ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ പ്രതിബിംബമായി ഭൂമി ഉണ്ടായിരിക്കണം, ഇത് എന്റെ സൃഷ്ടിയുടെ ഉദ്ദേശ്യം ആയിരുന്നു.
ഭൂമിയ്ക്ക് നിത്യം സുന്ദരമായും സം‌രക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നതുമായും പരിപാലനയോടെ അതിന്റെ സ്വാഭാവികവും അവസ്ഥയും ആദരിക്കപ്പെടേണ്ടതായിരുന്നു.
അത് തന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ജീവികളെയും, ഭൂമിയെയ്ക്ക് സമാനമായി, നല്ലവയും വൈവിധ്യപൂർണ്ണവും വ്യത്യസ്തവുമായും സദാ പോസിറ്റിവ് ആയിരിക്കണം.
ഒരു പ്രാണി അതിന്റെ ശത്രുവിനെ അറിയാത്തതുകൊണ്ട്, വിശ്വാസിയാണ്, നിഷ്കളങ്കവും മനോഹരവുമായിത്തീരുന്നു.
ഭൂമിക്ക് ഭൗതിക സ്വർഗ്ഗമായി വേണ്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു, അവിടെ സദയം, ദയം, കൃപ, വിശ്വാസം, മനോഹരവും അസുരക്ഷിതവുമായിരിക്കുന്നത് നിയമമായിരുന്നു.
ഞാൻ മനുഷ്യന്റെ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങളും തയ്യാറാക്കി വച്ചു, അവർ അതിന്റെ ഫലം കൊണ്ട് പൂരിപ്പിക്കണം എന്ന് ഞാനെന്നും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്; ഈ ശ്രമം നിരാശാജന്യവും ദുരിതകരമായതുമായിരുന്നില്ല.
എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും അദ്ദേഹത്തെ ദൈവത്തിന്റെ ജ്ഞാനത്തിൽ, ദൈവത്തിനോടുള്ള അടുക്കലിൽ, ദൈവസ്നേഹത്തിൽ ഉയർത്തുന്ന മാർഗങ്ങളായിരുന്നു.
അപ്പോൾ, എനിക്ക് നിശ്ചിതമായ സമയം വരുമ്പോഴേക്കും, ഞാൻ അവനെ ഭൗതികലോകത്തുനിന്നു വിലക്ക് ചെയ്യുകയും എന്റെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ അയാളെ നയിക്കുമായിരിക്കും.
അവൻ ഒരു പരിവർത്തനസ്ഥാനത്ത് ചെറുതായി അനുകൂലനം നേടുന്ന സമയം കളയണം എന്ന് പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു, ഈ മാറ്റത്തിനു വേണ്ടി അങ്ങനെ ചെയ്യണമെന്ന്, ഉദാഹരണത്തിന്, ഗുരുത്വാകർഷണത്തിന്റെ അഭാവത്തിൽ ഒരു അടച്ചുപോകാനുള്ള പരിസ്ഥിതിയിൽ തന്നെയാണ്.
ഈ പരിവർത്തനസ്ഥാനം എന്നത് നഷ്ടപ്പെട്ടു, പക്ഷേ ആദിമപാപത്തിനുശേഷം ഇത് ശുദ്ധാത്മാവിന്റെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ശുദ്ധാത്മാവ് ലോകാന്ത്യത്തോടെ വിലക്ക് ചെയ്യുന്ന ഒരു സ്ഥാനമാണ്, പല മറ്റു പരലോകസ്ഥാനങ്ങളുമായി സാമ്യം വരുത്തി, ഭൂമിയിലെ അവസ്ഥയ്ക്കനുസരിച്ച് അനുകൂലനം നേടുകയും, ഭൂമിയുടെ നഷ്ടത്തിനുശേഷം അത് കൂടുതൽ ഉപയോഗപ്രദമായിരിക്കില്ല.
ലോകാന്ത്യത്തോടെ സർവ്വസാമാനിക വിചാരണയുണ്ടാകും, അവിടെയുള്ള എല്ലാ ഭൂമിയിലെ ജനങ്ങളും പുരാതന കാലങ്ങളിലുമായി ഒന്നിപ്പിക്കപ്പെടുകയും, തങ്ങൾക്കു അനുസരിച്ച് വേറിട്ടിരിക്കുന്നതായിരിക്കും: നന്മകൾ ദൈവത്തിന്റെ ഇടത്തുകയ്യിൽ ഉണ്ടാകും, മോശം മറ്റിടങ്ങളിൽ, ദൈവത്തിനോട് അടുത്തുള്ള സ്ഥാനമില്ലാതെ, എന്നാൽ അവർ സാന്നിധ്യം നിലനിർത്തുന്നു.
അവരുടെ പ്രത്യേക വിചാരണയിൽ തന്നെയാണ് അവരെ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നത്, അങ്ങനെ അവർക്കു പൊതുവെ അവർക്ക് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ട ദൈവികമായ ഭാഗ്യം ഉണ്ടാകും.
സാർവ്വജനിക വിചാരണയോ ലോകാന്ത്യത്തിലുള്ള വിചാരണയും, എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ നീതിയെ പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നതിനു വേണ്ടി ആദർശങ്ങളുടെ അപമാനങ്ങൾ, തെറ്റായ കളങ്കങ്ങളും, ദോഷകരമായ സത്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ഇത് അവരോട് പ്രകടമായി വിളിച്ചുവക്കണം, നീതിയില്ലാത്ത വിലാപം അനുസരണയുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് അഴിഞ്ഞുപൊങ്ങണമെന്ന്.
സാർവ്വജനിക ലോകാന്ത്യ വിചാരണയ്ക്ക് നന്മകൾക്കു വലിയ ആഹ്ലാദം ഉണ്ടാകും, അവരുടെ പുരസ്‌കരങ്ങൾ എല്ലാവർക്കുമുന്നിൽ കാണപ്പെടുന്നു.
മോശങ്ങളെ അപമാനിക്കുകയും ചെയ്യണം, എന്നാൽ ഇത് അവർക്ക് തന്നെയുള്ള പ്രശ്നമാണ്.
അവരും സാന്നിധ്യത്തിലിരിക്കുമായിരിക്കും, ദൈവത്തിന്റെ നീതിയെ അനുസരണയാക്കണമെന്ന്; അവർക്കു മുന്നിൽ നിന്ന് അറിയാമായിരുന്നു, ഹൃദയം വഴി, അതുപോലെയുള്ള വിളിപ്പാടുകൾ നന്മകൾക്ക് പകരം വരില്ല.
സദ്ഗുണങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും മുന്നിലായി നീതിപൂർവകമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുമ്, അവരുടെ പവിത്രതയും തിരിച്ചറിയപ്പെടും.
അവർ സ്തുതിയ്ക്കപ്പെട്ടു, ആശംസയ്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവരുടെ അനുദിനവും അത്യന്തമാണെന്ന്.
എല്ലാവരും ദൈവത്തിന് നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, അവരുടെ വായിലൂടെയുള്ള സ്തുതിയാണ് ദിവ്യമായത്.
ദൈവം അപ്പോൾ സ്വർഗ്ഗത്തെ ആ തെളിഞ്ഞ് കടന്നുപോയവർക്കും പുനഃപ്രകാശിതമാക്കി, അവരുടെ മഹിമയും നിരന്തരം ദിവ്യമായ അനന്ദവും ശ്രേഷ്ടത്വവും പരിശുദ്ധിയുമായാണ്.
പശ്ചാത്താപം കഴിഞ്ഞ് ചരിത്രം അന്ത്യമാകുന്നില്ല, ദൈവം എപ്പോഴും പുതിയതാണെന്നതിനാൽ അവന്റെ ഗുണങ്ങളും ധർമ്മങ്ങളുമൊക്കെയാണ് നിരന്തരം പുനഃസൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നത്...
എങ്കിലും അത് മറ്റൊരു കഥയാണ്.